توماسو جیووانی آلبینونی [Tomaso Giovanni Albinoni] در 8 ژوئن 1671، در جمهوری ونیز، بهعنوان فرزند ارشد یک تاجر کاغذ، به دنیا آمد. گویا از همان ابتدا دست تقدیر از برای او نوشته بود که میبایست آهنگسازی شهیر شود و ناماش در تاریخ موسیقی جهان ماندگار گردد. او از کودکی به موسیقی علاقه نشان داد و همین علاقهاش موجب شد که به سمت یادگیری پیانو رود. هنوز نوجوانی را تمام نکرده بود که بر پیانو مسلط شد.
اولین اپرای آلبینونی – Zenobia, regina de Palmireni – مربوط به 22 سالگیاش، در سال 1694، است – آن هم درست زمانی که اولین مجموعهاش از موسیقی اینسترومنتال را منتشر ساخت، مجموعهای با نام Sonate à tre, Op.1 12.
آلبینونیِ جوان همچنان غرق در موسیقی بود، تا آن که در سال 1709 پدر-اش را از دست داد. او تا آن زمان بیش از آن که بهدنبال دریافت سود از راه موسیقی باشد، با جان و دل و از برای لذت شخصی آهنگسازی میکرد. او آن زمان خویشتن را Dilettante Veneto نام نهاده بود – نامی که در ونیزِ آن زمان عاری از هر نوع دلالت منفی بود.
همچون بسیاری از فلاسفه، موسیقیدانان و دانشمندان قرون هفدهم، هجدهم و نوزدهم، آلبونینی از خرجکردن و زمان را برای کسبدرآمد صرفکردن فارغ شد، چراکه بر طبق وصیت پدر-اش وظایف مربوط به شغل و درآمد نه به او بلکه به برادران کوچکتر-اش سپرده شد.
توماسو آلبینونی در ابتدای دههی 20 قرن هجدهم با خوانندهای اپرا با نام Margherita Raimondi ازدواج کرد و همین ازدواج بود که موجبات آفریدن بیش از 80 آهنگ اپرا توسط آلبینونی را فراهم ساخت. بسیاری از این اپراها در همان دهه در شمال اروپا اجرا شدند و تحسین همه را برانگیختند.
اکثر کارهای اپرای آلبینونی از بین رفتهاند، در عوض بسیاری از کارهای اینسترومنتال او برجای ماندهاند (99 سونات، 77 کنسرتو و 9 سینفونیا).
آلبونینی از ساز ابوا بسیار خوشاش میآمد و از همین رو است که برخی از کنسرتوهای او مخصوص ابوا نوشتهشدهاند. جالب اینجاست که او نخستین ایتالیاییِ تاریخ بود که برای اجرای ابوا کنسرتو میساخت!
در ادامه چند تا از بهترین کنسرتوهای آلبونینی حول اوبوا و سازهای بادی را میتوانید بشنوید و لذت ببرید.
بهترین آهنگهای توماسو آلبینونی
آداجیو در جی مینور
فارغ از کنسرتوهای آلبینونی، مشهورترین اثری که به او نسبت داده میشود آداجیو در جی مینور است، موسیقیایست که شاید هزار بار بیشتر به آن گوش دادهام ولی هیچ از آن سیر نشدهام و نمیتوانم شد. اما نکتهای که در این بین وجود دارد این است که این آداجیو نه آن که از قرن هجدهم از برای ما مانده باشد، بلکه در نیمههای قرن بیستم، در سال 1945، فردی با نام Remo Giazotto – موسیقیشناسی اهل میلان – که در کار گردآوری بیوگرافی آلبونینی و بهترین آهنگهای آلبونینی بود، به درسدن آلمان سفر کرد و در تحقیقاتاش نسخهای ناقص از آداجیو را کشف کرد. او خود این قطعه را بازسازی نمود و با نام آلبونینی منتشر ساخت.
از آن روز تا کنون این آداجیو همواره بهعنوان یکی از محبوبترین و بهترین موسیقیهای کلاسیک شناخته میشود. این شاهکار را در زیر ببینید و بشنوید و لذت ببرید:
سلام اقای شمسی
واقعا مطالب شما خیلی خوبه و منی که هیچ آشنایی با موسیقی کلاسیک نداشتم به این نوع موسیقی علاقه مند شدم.
امیدوارم موفق و سلامت باشید
سلام آقا علی گرامی.
ممنون از آرزوی موفقیت شما. بنده هم همین آرزو رو برای شما دارم.
سلام.مانا و جاوید بمانید.
ممنون که در روز های قرنطینه با مطالب خوب و موسیقی کلاسیک ما را به قلب اروپا می برید.
سلام. بسیار متشکرم. خوشحال ام که راضیکننده بودن. زنده باشید.
سلام. ممنون از حس خوبی که برای خوانندگان سایتتون فراهم کردید. هرچند از اداهای هاوزر کهیر میزنم، چون قطعه بینظیر بود، چشامو بستم و فقط گوش دادم.
سلام. سپاس از نظر مثبت شما. واقعیتش خودم هم ازش خوشم نمیاد!
آلبینونی موسیقیدان محبوب منه و ازتون خیلی ممنونم
زنده باشید.
چه قدر اداجیو البینونی عجیب هست ..واقعا اگر قرار باشد یک ساعت قبل از مرگم یک موزیک گوش بدم و با جهان وداع کنم ..فقط دلم میخواد این اداجیو را گوش بدم ..باخ یک اداجیو داره که خیلی شبیهاین هست فکر کنم ناخواسته تاثیر زیادی گرفته ..البته بقیه کارهای البینونی را گوش دادم دیدم واقعا باخ کاملا تحت تاثیر موسیقی البینونی و باروک ایتالیا بوده
البته اون اداجیو که برای کلید جی در دستگاه مینور البینونی ساخته به این قشنگی من خواندم که نبوده و برای یک نوع ساز بادی با همراهی ویولن ان را ساخته که در تنظیم و بازسازی دوباره ان موسیقیدان میلانی تنظیم به سبک رمانتیک بهش داد و این اثر جاودانه کرد ..بخش زیادی مدیون موسیقی دان میلانی است ..و البته در کارهای باخ و ویوالدی هم همانگونه هست و برخی از کارهای مثلا ارگ باخ امروزه با تنظیم دوباره برای پیانو در قالب کنسرتو های پیانو به شدت فوق العاده تر شدند ..و این نبوغ موسیقی دانان کلاسیک هست که به شدت به هارمونی و ملودی و ریتم مسلط بودند و با هر ساز و تنظیم ارکسترال متفاوت باز هم شاهکار هست کاراشون
میدونی دوست من آنقدر با این آهنگ گریه کردم که حسابش از دستم در رفته . این اجرای ویولن سل هاوسر معنی دنیاس فارغ از پول و قدرت و ، ، ، نمیدونم وقتی این آهنگ نوشته میشده البینونی کجا بوده و چی دیده ولی تو این دنیایی که میشناسم نبوده
درود دوستان. ممنونم از این که نظرتون رو با ما در میون گذاشتید.
به نظرم اداجیو بهترین موسیقی هست که تا به حال شنیده ام البته اون اجرایی که اون ارکستر ایتالیایی اگه اشتباه نکنم داشته با اجرای التو اون پسر مو بلند. ولی هر بار که اینو گوش میدم از همه افکار بزرگم جا میمونم…
موسیقی دقیقاً باید همین کار رو بکنه؛ باید فارغمون بکنه از این هستنِ اضطرابآور.
سلام ، از سال 1359 که با این قطعه آلبینونی آشنا شده ام شاید هر شب این قطعه را قبل از خواب دگر بار شنیدم وهر بار تازگی و شیفتگی بیشتری با این قطعه برقرار کردم ، در اردیبهشت 1360 در تالار رودکی این قطعه توسط ارکستر سمفونی تهران اجرا شد و باید اجرای عالی این قطعه را از هربرت فون کارایان را ذکر کنم از شما متشکرم
درود. ممنون از بهاشتراکگذاشتن تجربهتون.
آداجیو جی مینور هم برای من تلطیفکنندهی روانه و واقعاً تکراریپذیر نیست.